۹۹ سال زندان برای مادر کودک آزار
زن آمریکایی ساکن دالاس، که دختر دو ساله اش را به شدت کتک زده بود ، روز جمعه به اتهام کودک آزاری به ۹۹ سال حبس محکوم شد.
قاضی لری میچل، قاضی ایالتی تگزاس در پایان جلسه پنجم دادگاه رسیدگی به پرونده الیزابت اسکالونا، حکم او را اعلام کرد.
خانم اسکالونا در سپتامبر ۲۰۱۱ کودک دو ساله اش را تا سرحد مرگ به باد کتک گرفت؛ به طوری که کودک به کما فرورفت.
پلیس می گوید الیزابت اسکالونا به شکم بچه ضربه زد، سپس با گالن
بزرگ شیر او را زد و سپس دست های کودک را با چسب مایع قوی، به دیوار
چسباند.
به گفته پزشکان، جوسلین دو ساله در اثر این حادثه دچار خونریزی
مغزی شد، یک دنده اش شکست و همچنین آثار چندین مورد تاول و زخم روی بدنش
دیده می شد. پوست دست های کودک نیز به خاطر تاثیر چسب کنده شده بود.
الیزابت اسکالونا در ماه ژوئیه به اتهام کودک آزاری متهم شناخته
شده بود. دادستان می گوید او می تواند پس از سی سال تقاضای عفو مشروط کند.
وکیل مدافع خانم اسکالونا تقاضا کرده که مدت محکومیت موکلش به
زیر ده سال کاهش یابد. او می گوید موکلش محصول یک خانواده متلاشی است و
دوران کودکی اش آمیخته با تجربه مواد مخدر، کارهای غیرقانونی و سوءاستفاده
است.
حالا پنج فرزند الیزابت اسکالونا، از جمله جوسلین و نوزادی که
بعدا به دنیا آورد، با مادربزرگشان زندگی می کنند. او خواستار تجدید نظر در
وضعیت دخترش شده است.
حکم ۹۹ سال حبس برای پرونده بزهکاری در تگزاس نادر است اما بی سابقه نیست.
طبق اداره رسیدگی به جنایات تگزاس حدود ۲۱۰۰ نفر از زندانیان
بازداشتی در ایالت تگزاس آمریکا، مرتکب آزار کودکان، افراد پیر و همچنین
معلولان شده اند و حدود پنج درصد از آنان احکام ۹۹ سال حبس یا حبس ابد
دریافت کرده اند
دو راکتور نیروگاه اتمی در کره جنوبی در پی پیدا شدن اشکالاتی در آنها بسته شده اند.
مسئولان می گویند رآکتور شینگوری -۱ ، در نزدیکی شهر بوسان،
بامداد سه شنبه در پی از کار افتادن یک میله کنترل بسته شد. زمانی کوتاه پس
از آن، رآکتور شماره ۵ در مرکز یئونگ وانگ ، در ۲۶۰ کیلومتری جنوب سئول،
نیز دچار اشکال شد.
کره جنوبی برای تولید بیش از یک سوم برق خود به نیروگاه های
اتمی متکی است، و علیرغم فاجعه اتمی سال پیش در ژاپن عهد کرده است به کوشش
برای تقویت نیروگاه های اتمی ادامه دهد.
از زمان ذوب شدن رآکتور در نیروگاه فوکوشیما، که از یک زمین
لرزه و سونامی ویرانگر ناشی شد، بر تدابیر امنیتی در ۲۳ نیروگاه اتمی کره
جنوبی افزوده شده است.
آیا میدانستید تمام مردم جهان به طور میانگین روزی دو مرتبه دروغ میگویند؟
برخی افراد دروغ گوهای خوبی نیستند و زود لو میروند؛ اما برخی دیگر دروغگو های قهاری هستند.
آیا دوست دارید بدانید طرف مقابلتان در یک رابطه دروغ میگوید یا راست؟ پس به این 7 نشانه دقت کنید:
ادامه در ادامه مطلب
تا به حال چیزی از کویر ترسناکی که مردم محلی ادعا می کنند محل زندگی
ارواح و اجنه است و هر انسانی از آنجا عبور کند گرفتار ارواح شده و زنده
نمی ماند شنیده اید؟ شاید این اعتقاد قدیمی ها به این دلیل باشد که در
گذشته افرادی بدون در نظر گرفتن شرایط سخت سفر به این کویر راهی آن شده اند
و هرگز بازنگشته اند.
کویر« ریگ جن» از صعب العبورترین نواحی دنیا،
منطقه کویری و پر از تپه های شنی و باتلاق های نمکی است. مردم محلی معتقدند
این سرزمین نفرین شده است. در قدیم کاروان ها و مسافران هرگز از این کویر
عبور نمی کردند. در حال حاضر در این منطقه هیچ علایمی از حیات دیده نمی
شود.
کویر «ریگ جن» در جنوب غربی و غرب دشت کویر، جنوب سمنان، جنوب شرق گرمسار، شرق منطقه حفاظت شده کویر، شمال انارک و غرب جندق قرار گرفته است و وسعتی برابر با ۳۸۰۰ کیلومتر مربع دارد. هیچ گونه چشمه یا چاه آبی در این منطقه وجود ندارد. در بیشتر نقشه ها نامی از این منطقه نبرده شده است.تنها دو کویر شناس اروپایی در گذشته در سفرنامه های خود به وجود چنین کویری در ایران اشاره ای کرده اند.
قدیمی ها معتقد بودند، این سرزمین نفرین شده و
پایگاه شیطان ها و ارواح پلید است. مردمی که در اطراف این کویر زندگی می
کنند بر همین باور هستند.این مردم محلی می گویند هر کسی که وارد این سرزمین
شده زنده نمانده و ناپدید شده است.بعضی ها می گویند شاید این افراد درون
باتلاق های نمکی گرفتار شده یا از تشنگی تلف شده اند.
” اسون هیدن ”
کویرنورد معروف در سفر خود در سال ۱۹۰۰ به ایران از سفر به این ناحیه
اجتناب کرد.” آلفرنس گابریل ” توانست در سال ۱۹۳۰ از عرض آن عبور کند. علی
پارسا، فارغ التحصیل علوم رایانه از دانشگاه صنعتی شریف همراه با گروهش
توانست از طول این کویر چند بار عبور کند.
این منطقه بدون هرگونه پوشش
گیاهی و جانوری است و تا به حال گزارشی درباره حیوانات احتمالی که امکان
زندگی شان در این منطقه وجود دارد ارایه نشده است.
ریگ جن را مثلث برمودای ایران هم می نامند. شنزارهای گسترده این منطقه و باتلاق های این منطقه هر انسانی را به وحشت می اندازند. اگر کسی به این منطقه سفر کند گرفتار گل و لجن های بیابان شده و به کسانی می پیوندد که در این بیابان ناپدید شده یا جان خود را از دست داده اند.
با وجود اینکه محققان و کویرنوردانی توانسته اند از این منطقه عبور کنند، اما هنوز هم مردم محلی معتقدند این سرزمین نفرین شده است و هر کسی پا به این سرزمین بگذارد گرفتار شیاطین و ارواح می شود و دیگر هرگز از آن باز نمی گردد.
مدل های تازه کامپیوتری حاکیست که ممکن است سیارات خیلی بیشتری از آنچه قبلا تصور می شد در جهان باشند که قابل سکونت هستند.
به گزارش بی بی سی ، دانشمندان مدل هایی برای کمک به شناسایی این سیارات در سایر منظومه های دوردستی که امکان پیدایش حیات در آنها هست ایجاد کرده اند.
تخمین ها در مورد شمار سیارات قابل سکونت بر احتمال وجود آب بر سطح آنها استوار است.
اما مدل تازه به دانشمندان امکان می دهد سیاراتی را شناسایی کنند که آب مایع در لایه های زیرین آنها وجود دارد.
دانشمندان فرض می کنند آب برای پیدایش حیات در هر کجا ضروری است.
در سیاراتی که بیش از حد به ستاره مرکزی نزدیک باشند، آب سطحی تبخیر و وارد اتمسفر می شود.
آب سطحی اگر در نقاط سردتر سیاره دور از تابش نور خورشید قرار داشته باشد به صورت یخ ذخیره می شود.
تصور غالب این بود که برای آنکه آب به صورت مایع – حالتی که حیات می تواند در تشکیل شود یا استمرار یابد – وجود داشته باشد، سیاره باید در فاصله مناسب از ستاره مرکزی قرار داشته باشد.
شان مک ماهون دانشجوی درجه دکترا از دانشگاه آبردین که این مطالعه را انجام می دهد توضیح داد: “به طور سنتی گفته شده که اگر سیاره ای در محدوده موسوم به گلدیلاکس – نه داغ نه سرد – قرار داشته باشد در آن صورت می تواند در سطح آب مایع داشته باشد و قابل سکونت باشد.”
اما محققان به تدریج به این نتیجه رسیده اند که نظریه “گلدیلاکس” خیلی ساده است.
سیارات می توانند از دو منبع حرارت بگیرند – حرارت ناشی از تابش مستقیم نور ستاره و حرارتی که از اعماق داخل سیاره می آید.
با عبور از پوسته زمین، دما بالاتر و بالاتر می رود. حتی وقتی سطح یخ زده است آب می تواند در عمق وجود داشته باشد. در واقع مقادیر عظیمی آب که اشکال اولیه حیات در آن وجود دارد.
پروفسور جان پارنل از دانشگاه آبردین که هدایت این مطالعه را به عهده دارد می گوید: “زیر سطح زمین زیستگاه قابل توجهی برای میکرو ارگانیسم ها وجود دارد که تا عمق چندین کیلومتری ادامه پیدا می کند.”
به این ترتیب تیم آبردین درحال ایجاد مدلی برای پیش بینی این مساله است که کدام سیارات دورافتاده ممکن است حاوی ذخایر زیرزمینی آب مایع با احتمال وجود حیات باشد.
آقای مک ماهون گفت: “اگر امکان وجود زیستگاه های عمیق را به حساب آورید، در آن صورت آشتی دادن آن با ایده یک ناحیه قابل سکونت محدود که فقط با شرایط سطح تعریف می شود مشکل خواهد بود.”
همانطور که از ستاره دورتر می شویم، میزان حرارتی که سیاره از خورشیدش دریافت می کند کم می شود و آب سطح یخ می بندد – اما هر آبی که در عمق به صورت مایع وجود داشته باشد همانطور می ماند البته به شرطی که حرارت داخلی به اندازه کافی بالا باشد و این آب می تواند به پیدایش یا استمرار حیات کمک کند.
حتی سیاره ای که آنقدر از ستاره مرکزی دور است که تقریبا هیچ حرارتی از آن نمی گیرد می تواند حاوی آب مایع در زیر سطح باشد.
آقای مک ماهون می گوید: “به این ترتیب شمار این سیارات چندین برابر بیشتر خواهد بود.”
نتیجه این تحقیقات در جشنواره علمی بریتانیا در شهر آبردین ارائه شد.